Cichlidy z jeziora Tanganyika – krótki portret Xenotilapia papilio BÜSCHER 1990

Siedlisko

- Strefy przejściowe (ekotony) między biotopami piaszczystymi a skalistymi na głębokości od 10 do 50 metrów.

Cechy charakterystyczne

- Rozmiar: Ryby osiągają maksymalną długość około 8 do 10 cm.
- Różnice płciowe: Samce i samice są wizualnie trudne do odróżnienia, chociaż samce mają tendencję do bycia nieco bardziej krępej budowy.

Hodowla w akwarium

- Wielkość akwarium: Gatunek najlepiej trzymać w grupie, w której mogą tworzyć się pary. Do utrzymania grupy 6 do 8 zwierząt zaleca się akwarium o minimalnej pojemności 300 litrów. Długość zbiornika 150 cm.
- Wystrój: Podłoże z drobnego, zaokrąglonego piasku rzecznego. Kilka kamieni jako granice terytoriów.

Odżywianie

- Naturalny pokarm: W naturze żywią się drobnymi skorupiakami żyjącymi w piasku, które przesiewają, filtrując piasek za pomocą swoich wyrostków skrzelowych.
- Pokarm akwariowy: W akwarium dieta powinna być urozmaicona i składać się z mieszanki drobnych skorupiaków, larw owadów (np. czerwonych larw komarów), krewetek karłowatych oraz Tubifex. Można również uzupełniać ją specjalistycznym pokarmem suchym.

Rozmnażanie i opieka nad potomstwem

- Xenotilapia papilio jest pyszczakiem biparentalnym, co oznacza, że oboje rodzice dzielą się opieką nad potomstwem.
- Samica składa jaja na płaskim kamieniu, gdzie są zapładniane przez samca. Następnie samica zbiera ikrę do pyska. Po około 11 dniach samiec przejmuje wszystkie lub część narybku, aby kontynuować opiekę. Zwierzęta praktykują opiekę pyszczkową do 6 tygodni po pierwszym wypuszczeniu młodych ryb.